Bijzonder (door Ingrid)
Ik kom net binnen om mijn dienst van 19 – 23 uur te starten. Zoals altijd hoop ik even rustig met de vrijwilliger van de vroegere dienst te gaan zitten zodat mij haarfijn wordt verteld hoe het met de gasten gaat. We zitten al een tijdje vol in het hospice en er is genoeg informatie over te dragen.
Mijn collega vrijwilliger vertelt me dat meneer verward en angstig is. Ze heeft hem rustig gekregen door hem kalm bij zijn slaap te aaien en tegen hem te praten.
Ze vertelt me dat zodra ze stopte met de aanraking hij zijn ogen groot opendeed waarna ze rustig zei dat ze er nog was en hem niet alleen zou laten.
Waarna meneer zijn ogen weer dicht deed en zij weer zachtjes zijn hand vasthield en gelijktijdig zijn slaap streelde. Uiteindelijk viel meneer in een diepe en ontspannen slaap.
Het verhaal dat ze me vertelt emotioneert me. Dit is aandacht en geborgenheid geven op het moment dat de gast van het hospice kwetsbaar en afhankelijk is.
Voor haar zo gewoon en in mijn ogen zo bijzonder!
Ingrid S.
