Openingsfeest voor de vrijwilligers
Door Rudy
Op dinsdagavond 23 april is de paarse loper van ons nieuwe hospice voor ons, 70 vrijwilligers, uitgerold. We worden welkom geheten door Jan. Het is allemaal heel goed georganiseerd: de weg wordt gewezen naar de kapstok, de koffie en de nieuwe badge, uitgedeeld door onze nieuwe penningmeester Coen.
Vol bewondering zit iedereen om zich heen te kijken naar het smaakvolle behang, de leuke klok, de mooie lampen. En wat een ruimte! Kopje koffie in de hand met iets lekkers, gebakken door leerlingen van het KWC. Hé, daar is Mia, oprichtster van de VTZ Culemborg in 1998, en daar is ook Hendrie Slootman, man van Marianne die samen met Mia als coördinator is gestart.
Maar eerst moeten we allemaal weer naar buiten voor een groepsfoto, brrr, wat koud zonder jas. En wat zijn we met veel!
Frits
Hospicecoördinator Silvia is onze moderator oftewel dagvoorzitter. Ze geeft het woord allereerst aan Frits, onze bestuursvoorzitter. Hij heet ons van harte welkom en is een tevreden mens. Frits vertelt over de ontstaansgeschiedenis, eerst van één bed naar drie bedden, en nu naar vier plus een logeerkamer. Frits: “Het woord Hospice is afkomstig van het Latijnse woord Hospitia, hetgeen Gastvrijheid betekent. Die praktiseert onze club in hoge mate en dat komt ook tot uitdrukking in ons oude motto: ‘Er zijn’. Een hospice was en is dus al van oudsher een plaats waar arme schooiers en zieken werden opgevangen. Tja, dan moet je op zoek naar geld. En mensen, mensen, wat blijkt onze club dan ineens uit schooiers te bestaan.” Frits prijst bestuurslid Ingrid dat ze een subsidie van de gemeente heeft weten te krijgen van een kwart miljoen. En hij bedankt de gemeente en alle bedrijven en particulieren die hebben gedoneerd. Hij noemt Gerry (Gewoon Bijzonder Interieuradvies, Culemborg) en vrijwilliger Egbert die bij de aankoop van alles voor de inrichting zoveel hebben bespaard en binnengehaald.
Frits bedankt ook de architecten, aannemer en onderaannemers en Gerry en Egbert voor het prachtige resultaat. “Zij allen hebben veel meer gedaan dan uitsluitend datgene wat hun opdracht was en verdienen daarvoor onze grote dank en erkentelijkheid. Last but not least: veel dank aan jullie allemaal, onze eigen organisatie, mijn mede-bestuursleden, de coördinatoren en de vrijwilligers die, ieder op zijn of haar eigen wijze, naast het vervullen van hun eigenlijke taak, ertoe hebben bijgedragen dat wij vanaf nu in dit schitterende gebouw mogen en kunnen werken. De laatste weken, dagen en uren waren zeer hectisch, een uur geleden werd er bijvoorbeeld nog getegeld op het plaatsje waar de afvalbakken staan.
Men zegt wel dat je op het hoogtepunt afscheid moet nemen. Dat hoogtepunt hebben mijn eveneens vertrekkende bestuurslid, onze jarenlange penningmeester Ronald Schouten en ik door het gereedkomen van dit gebouw zeker bereikt. Ik ben ongelofelijk trots op de prestatie van iedereen en dit prachtige resultaat!”
Hendrie Slootman
Silvia geeft het woord aan Hendrie, echtgenoot van onze overleden mede-oprichtster Marianne.
Hendrie staat hier met een blij en warm gevoel. “Blij om te mogen zien hoe mooi het zaadje dat in 1998 is geplant door Mia en Marianne en daarna gekoesterd met de hulp van vele, vele vrijwilligers, is uitgegroeid tot het nieuwe hospice zoals het hier nu staat. En warm vanwege de warmte en liefde die jullie met elkaar uitstralen. En wat voor iedereen die hier binnenkomt, voelbaar is. ”
In 2003 heeft Marianne een sculptuur gekocht, we zien liefdevolle armen om elkaar heen. In overleg met hun zonen Tim en Wouter heeft Hendrie besloten om deze sculptuur te schenken aan ons nieuwe hospice. Hier past het mooi. “Die warme armen passen om de gast en diens familie, maar zeker ook om de vrijwilligers onderling. Hier kan iedereen bij binnenkomst zien, dat dit een plek is waar je er niet alleen voor hoeft te staan, maar dat er mooie, warme mensen zijn die hun armen liefdevol om je heen slaan”.
Hendrie wenst ons een mooie tijd in ons nieuwe hospice.
Onze burgemeester
Dan staat daar opeens onze burgemeester, Gerdo van Grootheest, met zijn ambtsketting om. Hij vertelt over zijn volle agenda deze week, waar volgens hem iets ‘verkeerds’ in staat: “Vandaag de opening voor de vrijwilligers, morgen voor de vips. Volgens mij is het precies andersom!” (Applaus!) “Maar jullie runnen als vrijwilligers al vele jaren iedere dag het hospice. Nu op een prachtige, nieuwe locatie. Jullie zorgen ervoor dat er iemand naast de gast en familie staat, zodat zij weten dat zij dit niet alleen hoeven te doen!” Wel noemt de burgemeester vanzelfsprekend ook het belang van de mensen die een financiële of andere bijdrage geleverd hebben! Ook dat is en blijft nodig.
Hij noemt ons hospice van grote waarde voor Culemborg en de regio, en dit wordt gedragen door 70 vrijwilligers! Een op de drie mensen in Culemborg doet vrijwilligerswerk. Hoe zou Culemborg eruit zien zonder deze mensen? Culemborg, Vrijstad, omzien naar elkaar.
Dan vraagt onze burgemeester een vrijwilliger naar voren, tot mijn grote verrassing ben ik dat: Rudy Span. Na een toespraak krijg ik de stadsspeld van de stad Culemborg! Magda schrijft hier een stukje over.
Na dit officiële gedeelte gaan we in groepjes het hospice verkennen. Wat ziet het er werkelijk prachtig uit!!! Ik heb heel veel lovende woorden gehoord om me heen. Mooi licht en ruim, prachtige gastenkamers, ook de logeerkamer is groter dan gedacht. Wat opvalt, is het gebruik van bijzondere materialen: fleurig behang, mooie kleuren. Het doet heel warm en huiselijk aan. Ondertussen worden we verwend met een glaasje en iets lekkers erbij. Grote complimenten voor de organisatie! Nog even, en dan we kunnen hier gaan werken!
